Wat is Meralgia Paresthetica?
Meralgia Paresthetica (MP) is een aandoening waarbij doofheid, tintelingen en soms pijn ontstaan in de voor- en zijkant van het bovenbeen. Dit komt doordat een kleine huidzenuw van het bovenbeen (de nervus cutaneus femoris lateralis) bekneld is, beschadigd is of niet goed functioneert.
Symptomen
Bij MP voelt men onplezierige tintelingen, prikkelingen en doofheid aan de buitenzijde van het bovenbeen. Hierbij wordt soms een brandende, stekende pijn gevoeld. Meestal zijn de klachten aan één kant gelokaliseerd, maar bij 20% van de patiënten komen deze aan beide kanten voor. Bij sommige mensen wordt aanraking van de huid in dit gebied, bijvoorbeeld door kleding, als pijnlijk ervaren.
Deze klachten verergeren vaak bij langdurig staan en worden vaak minder door te gaan zitten. De klachten kunnen soms opgewekt worden door het been gestrekt naar achteren te bewegen.
Oorzaken en risicofactoren
Soms ontstaan de klachten na een operatie in het gebied van deze huidzenuw, bijvoorbeeld een bij een heup-, bekken- of liesbreuk-operatie.
De klachten kunnen echter ook zonder operatie ontstaan, bijvoorbeeld bij een hogere druk in de buik zoals bij overgewicht of rondom een zwangerschap. Ook druk van buiten, zoals door een riem, korset of strakke broek kan een MP veroorzaken.
Andere mogelijke factoren die bij kunnen dragen aan het ontstaan van MP zijn suikerziekte, schildklierproblemen, alcoholmisbruik en loodvergiftiging.
Diagnose
De diagnose kan gesteld worden op basis van de klachten in combinatie met een lichamelijk onderzoek. Meestal is er geen aanvullend onderzoek noodzakelijk. Soms wordt een zenuwgeleidingsonderzoek gedaan.
Behandeling
Bij 85% van de patiënten zal de MP vanzelf genezen met een conservatieve behandeling. Dit bestaat uit het aanpakken van uitlokkende factoren zoals overgewicht en beknellende kleding of riemen. Als de pijn op de voorgrond staat kan dit behandeld worden met speciale pijnstillers voor zenuwpijn of een verdovende crème.
Bij de overige patiënten kan een blokkade verricht worden van deze huidzenuw. Meestal wordt eerst een proefblokkade verricht met kortwerkende verdovingsvloeistof, soms in combinatie met ontstekingsremmende medicatie. Indien dit goed effect heeft kan een gepulseerde radiofrequente behandeling overwogen worden om zo een langdurige blokkade te verkrijgen. De kans op bijwerkingen en complicaties is zowel bij de proefblokkade als bij de langdurige blokkade gering.