Wat is ulnaropathie
De ulnariszenuw ontstaat uit het ruggenmerg in de nek en loopt via de oksel via de arm naar de hand. Aan de binnenzijde van de elleboog ligt de zenuw oppervlakkig en kan geraakt worden wanneer de elleboog daar gestoten wordt. Dit geeft de kenmerkende elektrische pijn uitstralend tot in de pink (in de volksmond het telefoonbotje). Schade of prikkeling van de ulnariszenuw kan ontstaan door druk op de zenuw of beklemming. Dit kan zowel op het niveau van de elleboog als de pols voorkomen.
Symptomen
De symptomen van een ulnaropathie onstaan door druk op de zenuw. Afhankelijk van de locatie van de afwijking kan dit verschillende symptomen geven.
Bij afwijkingen aan de elleboog zijn er vaak tintelingen in de ringvinger en pink, is er pijn aan de binnenkant van de elleboog, (nachtelijke) doofheid en gevoelsstoornissen. De klachten verergeren soms bij het buigen van de pols. Indien er een afwijking op het niveau van de pols is uit dit zich vaak door krachtsverlies van de hand, afname van spieromvang en verminderde motoriek.
Oorzaken en risicofactoren
Het is een veel voorkomende zenuwafwijking, na het carpaal tunnel syndroom de meest voorkomende. Het komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen en roken is een risicofactor.
De afwijking aan de elleboog komt verreweg het meeste voor.
De zenuw loopt door een groef aan de binnenzijde van de elleboog. Bij het buigen van de elleboog komt er extra rek op de zenuw te staan, hierdoor kunnen klachten ontstaan of verergeren bij mensen die de elleboog veel moeten buigen of bijvoorbeeld zo slapen. Langdurig op de ellebogen leunen kan daarom ook klachten geven. Verder kunnen klachten ontstaan na een breuk van de elleboog of zwelling ter plaatse van de zenuw, bijvoorbeeld ten gevolge van een ontsteking.
Diagnose
De diagnose kan vermoed worden door presentatie van typische klachten. De arts zal lichamelijk onderzoek uitvoeren om eventuele vermoedens te kunnen sterken. De diagnose kan bevestigd worden met aanvullend onderzoek. Hiervoor kan een elektromyografie (EMG) worden gedaan. Met dit onderzoek kan worden onderzocht hoe de geleiding van de zenuw is en waar deze aangetast is. De zenuw werkt als een soort stroomkabel die signalen van de hersenen naar de spieren voortbrengt. De zenuw kan met een EMG onderzoek op verschillende plekken gestimuleerd worden waarna een reactie wordt gemeten. Afhankelijk van de vertraging in het signaal kan de plaats van de (eventuele) beschadiging in beeld gebracht worden.
Behandeling
Vaak kunnen door aanpassen van activiteiten of het dragen van een brace de klachten worden verminderd. Als de klachten nog maar kort bestaan kan soms een NSAID zoals ibuprofen de zwelling rondom de zenuw verminderen. Bij langdurige pijnklachten kunnen pijnstillers die tegen zenuwpijn werken voorgeschreven worden, zoals bijvoorbeeld pregabaline of amitriptyline.
Operatieve behandeling is soms aangewezen als bovengenoemde oplossingen niet werken, er spierzwakte bestaat of er aanwijzingen zijn dat de zenuw erg is aangetast. Door middel van een operatie kan de ruimte ter plaatse van de elleboog vergroot worden waardoor er minder druk op de zenuw komt te staan. Ook kan de ligging van de zenuw hier aangepast worden en in sommige gevallen kan er ook voor gekozen worden om een stukje van het bot van de elleboog te verwijderen.